Autisme
Een einde aan tien jaar slapeloze nachten voor de hele familie
“Hallo, ik ben Stephany, de moeder van Jessy. Jessy is nu tien jaar oud en toen zij drie was werd de diagnose Autisme gesteld. Dat er iets aan de hand was merkten wij al toen ze zes maanden oud was.
Sinds die tijd hebben we feitelijk geen nacht meer goed geslapen.
Vanaf haar geboorte bleef haar slaapritme onveranderd: om de 2 tot 4 uur werd ze wakker, wilde eten, spelen en een schone luier. Zelfs met zware medicatie lukte het niet om haar meer dan 4 uur achtereen te laten slapen. Wij vreesden dat dit ook niet meer zou gaan veranderen.
Totdat een vriend ons in september 2010 attendeerde op een nieuw opzienbarend product: ASEA.
Al na enkele dagen merkten we tot onze grote verbazing dat Jessy de hele nacht doorsliep! Tien jaar lang waren we er op getraind om elke twee uur te gaan controleren of Jessy al wakker was. We konden bijna niet geloven wat er nu gebeurde. Wat een opluchting dat we nu konden stoppen met de slaapmiddelen.
Maar daar bleef het niet bij. Jessy was ook niet in staat om te leren praten. Veel meer dan “Sssss” en “Mmmmm” kwam er niet uit. Maar al snel na de start van het gebruik van ASEA hoorden we ineens “Mam”. Mijn hart brak. Na tien jaar eindelijk “Mam”. In de laatste maanden komen er steeds meer woordjes bij: “spelen”, “koekje”, “pappa”, etc. We zijn hier zo blij mee dat we proberen de woorden er als het ware uit te trekken. Maar zo gaat dat niet. Jessy bepaalt in welk tempo dat gebeurt. Ook voor opa en oma was het geweldig om voor het eerst iets verstaanbaars van hun kleinkind te horen. Zo’n herinnering koester je voor altijd.
Tot nu toe leerden we haar aan de hand van figuurtjes aan ons duidelijk te maken wat ze wilde. Dat bleef beperkt tot zo’n 150 verschillende tekeningen. Maar nu begint ze zelf nieuwe figuurtjes te tekenen. Dat was nog nooit eerder gebeurd.
We vertelden de onderwijzer op de speciale school niet dat we waren gestart met ASEA. We waren natuurlijk erg benieuwd of dat ook op school verschil zou maken. Na een week werden we gebeld met de vraag of er iets in haar medicatie was veranderd. De onderwijzer vertelde dat er iets bijzonders was gebeurd die dag. Jessy was tot dan toe niet in staat om langer dan 20 seconden op een bepaalde plaats te blijven zitten. Die dag was er een video van een half uur vertoond waarop vragen waren gesteld waarop de kinderen antwoord moesten geven. Jessy was tot aan het eind blijven zitten en tekende sneller figuurtjes dan de kinderen antwoord konden geven. Ongelooflijk. Ook zonder video kan ze nu veel langer op haar plaats blijven zitten.